Over Hotel Molino de Santillan bij Eliza Was Here
Eigenwijs als ik ben, weiger ik een routeplanner te gebruiken op vakantie. Laat mij maar ouderwets met een plattegrond m?n weg vinden. Véél avontuurlijker, véél leuker, alleen duurt de reis daardoor soms ook wat langer? Daar reed ik dus, urenlang over slingerende binnenwegen van Zuid Spanje. Plots zag ik temidden van de groene heuvels vol amandelbomen een wit/geel gekleurd landhuis. Ik had het hotel gevonden: de Molino de Santillan. Vanuit de tuin hoorde ik een bulderende schaterlach. Het bleek Alfonso, de manager van het hotel. Hij zat daar, zoals iedere zondag, uitgebreid te genieten van de lunch. Hij sprong meteen op om me met een ferme handdruk welkom te heten en voor te stellen aan zijn familie. ?Die kamer, dat komt later wel?, zei hij, ?Ga zitten en geniet?. En nu, een heerlijke maaltijd, een dutje en een duik in het prachtige zwembad later, ga ik nog een avondwandeling maken door de prachtige omgeving van het hotel. Over kronkelende wandelpaden, zonder plattegrond. Want puur geluk vind je niet op de kaart: dat komt onverwacht op je pad.